روایات او

مرحوم خوئی در «معجم رجال حدیث» ذیل نام «محمد بن سنان» می نویسد: «این عنوان [محمد بن سنان] در سند روایات زیادی آمده است که به 797 مورد می رسد»[1].

اشتراک در «ابن سنان»

در بعضی از روایات، عنوان «ابن سنان» آمده است که بین «محمد بن سنان» و «عبدالله بن سنان» مشترک است.

«عبدالله بن سنان»، به نقل مرحوم خوئی، در سند هزار و صد و چهل و شش روایت آمده است. این اسم در سه نفر مشترک است:

1- عبدالله بن سنان از اصحاب امام رضا و امام جواد علیهما الصلاة و السلام.

2- عبدالله بن سنان بغدادی، از اصحاب امام کاظم علیه الصلاة و السلام.

3- عبدالله بن سنان بن طَریف [بر وزن ظریف] کوفی. برقی او را از اصحاب امام صادق علیه الصلاة و السلام شمرده و گفته است: عبدالله بن سنان مولای قریش و خزانه دار منصور و مهدی (دو نفر از حاکمان دولت عباسی) بود. و شیخ مفید او را از بزرگانی شمرده است که حلال و حرام و فتوی و احکام، از آنها اخذ می شود.[2]

دو نفر اول توثیق نشده اند ولی خوشبختانه مرحوم خوئی می نویسد که روایتی از دو نفر اول در کتب اربعه پیدا نکرده است، بنابراین هرچه «عبدالله بن سنان» در روایات داریم، همه مربوط به عبدالله بن سنان بن طریفِ کوفیِ ثقه ی جلیل القدر است.